αυτό το βλέμμα φτερουγίζει
κι εγώ ο Σιρανό
σε κυνηγώ
με μια αποχή
που, απο στίχους,
δώρα και προτάσεις,
σφύζει.
M' αυτό επιδέξια ξεφεύγει
και στων νεαρών
αβίαστα τα στόματα κουρνιάζει
και τα κορμιά.
Από μακριά
τη γύρη τους στραγγίζει.
Γλυκιά κι ανόητη,
Ρωξάνη αλλοπαρμένη,
μην το ξεχνάς,
ο Σιρανό τη μοίρα σου υφαίνει.
Νίκος Γιαννόπουλος
Αθήνα
