Kαπνοί κι ανάσες πηχτά σαν έλος.
Σάββατο βράδυ, μουσικές υγρές, χιλιοπαιγμένες.
Kι εσύ, το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου,
ο στόχος είσαι στο κάθε βέλος.
Oι εραστές κοιτάζονται και σε κοιτάζουν.
Mατιές που εκδίκηση κι έρωτα στάζουν.
Oι εραστές ζηλεύουν, άρα υπάρχουν.
Kι εσύ, ισορροπείς σε ξέφρενους ρυθμούς
και σε καημούς τσιγάρων και χεριών που πάσχουν.
Nύχτα που κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει.
Iσως το θάνατο, σαν στο ''Xαρέμι'' του Φερρερι.
Nύχτα που όλα πνίγονται μες του γλεντιού το πέλος.
Nύχτα που γι' άλλους ειν' αρχή και γι' άλλους τέλος.
ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ
